Τα πρώτα κτίσματα
Με πολλή προσωπική εργασία προχώρησαν σιγά- σιγά οι εργασίες χωρίς διακοπή. Το πρώτο συγκρότημα των κτισμάτων αποτελούνταν από ένα διώροφο κτίριο με χώρο υποδοχής, μαγειρείο, τράπεζα και αρχονταρίκι, ένα μικρό πολυγωνικό τριώροφο κτίριο κελιών και ένα διώροφο Ναό.
Στο ισόγειο υπάρχει το πρώτο παρεκκλήσι προς τιμήν των Μυροφόρων και των Κηδευτών του Κυρίου (αγίων Μαρίας Μαγδαληνής, Μάρθας και Μαρίας αδελφών του Λαζάρου, Μαρίας του Κλωπά, Ιωάννας του Χουζά, Σαλώμης και Σουσάννας, Ιωσήφ του από Αριμαθαίας ευσχήμονος Βουλευτού και Νικοδήμου του νυκτερινού μαθητού).
Στον επάνω όροφο υπάρχει το παρεκκλήσι του Μεγάλου Βασιλείου με μόνιμη μαρμάρινη κολυμβήθρα για βαπτίσεις μικρών παιδιών. Σημειωτέον ότι στις περισσότερες βαπτίσεις, αν όχι σε όλες, εκπληρώνεται κάποια υπόσχεση των γονέων είτε να δώσουν το όνομα ενός από τους τρεις Αγίους, κυρίως του αγίου Ραφαήλ, είτε να βαπτίσουν το παιδί τους στο Μοναστήρι των Αγίων.
Αξίζει να αναφέρουμε στο σημείο αυτό κάποια περιστατικά που αφορούν τον εξωραϊσμό των δύο αυτών Παρεκκλησίων. Το μαρμάρινο δάπεδο του Παρεκκλησίου των Μυροφόρων το τοποθέτησε ο μακαρίτης Φίλιππος Οριάνος, πατέρας ενός ευεργετηθέντος από τους Αγίους νέου, που δούλεψε εντελώς αφιλοκερδώς και με πολλή επιμέλεια. Η ολοκάρδια προσφορά του δεν έμεινε χωρίς ανταπόδοση από τους Αγίους, όπως αποκαλύφθηκε σε μια φιλόθεη ψυχή: μετά από λίγους μήνες έφυγε για την αληθινή ζωή, αλλ' αυτή η πράξη του τον συνόδευσε στο τελευταίο του ταξίδι για την αιωνιότητα.
Το ξυλόγλυπτο τέμπλο των Μυροφόρων φιλοτεχνήθηκε από πατέρες της ιστορικής σερβικής Ιεράς Μονής Ντέτσανι του Κοσσυφοπεδίου. Όταν ολοκλήρωσαν την κατασκευή του, παρακαλούσαν τους Αγίους να τους βοηθήσουν να το φέρουν στην Ελλάδα χωρίς προβλήματα κατά τη διέλευσή τους από το κράτος των Σκοπίων και από τους Αλβανούς του Κοσσυφοπεδίου, επειδή οι Σέρβοι κληρικοί υφίσταντο συνήθως εχθρική αντιμετώπιση. Μας βεβαίωσαν πως οι Άγιοι πράγματι τους προστάτευσαν, γιατί έφθασαν χωρίς κανένα εμπόδιο στο Μοναστήρι μας, σαν να τους άνοιγε κάποιος το δρόμο. Κανείς δεν τους σταμάτησε, ούτε ακόμη στους ελέγχους στα σύνορα.
Όταν τελείωσε η σκυροδέτηση του Παρεκκλησίου του Μεγάλου Βασιλείου, δεν υπήρχαν χρήματα να συνεχίσουμε. Σκεπτόμασταν να χρησιμοποιήσουμε κάποια χρήματα που είχαμε αποταμιεύσει, για το μεγάλο Ναό του αγίου Ραφαήλ. Ένα βράδυ, ο άνθρωπος του Θεού είδε σε ενύπνιο τον άγιο Ραφαήλ που έλεγε: "Ο Μέγας Βασίλειος είναι πολύ μεγάλος Άγιος, να εμπιστευτείτε την πρόνοιά Του, θα φροντίσει ο ίδιος για το Ναό Του. Μην τον παραθεωρείτε". Σε μια βδομάδα, μας επισκέφτηκε ο κ. Νικόλαος Τασιούνης, έμπορος μαρμάρων από τη Θεσσαλονίκη. Βλέποντας τις ελλείψεις, προθυμοποιήθηκε να προσφέρει τα μάρμαρα του δαπέδου. Στη συνέχεια, ανέλαβε μόνος του την κατασκευή του μαρμαρόγλυπτου τέμπλου του Ναού και του προσκυνηταρίου του Αγίου. Έτσι, κατά την πρόρρηση του αγίου Ραφαήλ, βρέθηκε το όργανο της πρόνοιας του Μ. Βασιλείου, για να ολοκληρώσει το Ναό Του.
Για πρώτη φορά τιμήθηκε η μνήμη του Μεγάλου Βασιλείου στο Ναό του την πρωτοχρονιά του 1996.
Το Καθολικό (κεντρικός Ναός)
Λόγω ιδιομορφίας του εδάφους η αρχική επιλογή για την ανέγερση του κυρίως Ναού στο κέντρο του κτήματος εγκαταλείφθηκε. Επειδή δεν υπήρχε κατάλληλο μέρος στο κτήμα του Μοναστηριού, ζητήσαμε και μας παραχωρήθηκε περιορισμένος κοινόχρηστος χώρος, με απόφαση του Κοινοτικού Συμβουλίου της Γρίβας επί προεδρίας του αειμνήστου Χρήστου Μπακάλη το 1993 και επικύρωση επί προεδρίας Θεοδώρου Σιώμου το 1995.
Πριν τελειώσουν όλες αυτές οι διαδικασίες, κατ' επανάληψη είχε δει η κ. Μαρία Τσολάκη το Άγιο Φως να φανερώνεται μέρα- μεσημέρι ξαφνικά πάνω στον λόφο αυτόν, να γυρίζει γύρω- γύρω ορίζοντας τις διαστάσεις του ναού και στο τέλος να σχηματίζει έναν ολοφώτεινο σταυρό. Όπως μας είπε, ήταν το ίδιο φως που έβλεπε την τριετία 1959-1961 στον αγιοβάδιστο κι αιματοπότιστο Λόφο των Καρυών Λέσβου. Ένα σημάδι ευδοκίας του Θεού και επιλογής του τόπου ανεγέρσεως του Ναού.
Πόση έκπληξη δοκιμάσαμε, όταν σ' αυτό που έβλεπε η κ. Μαρία ήλθε να προστεθεί και η μαρτυρία του κ. Γιώργου Πολυμενίδη από τη Θεσσαλονίκη, που θεραπεύτηκε από τους Αγίους μετά από 15 χρόνια βασανιστικό, ανίατο και πολύ οδυνηρό έλκος στομάχου. Ο κ. Γιώργος είχε δει μία φωτεινή στήλη να υψώνεται από τη γη μέχρι τον ουρανό, όταν ισοπεδώθηκε το οικόπεδο, στο σημείο ακριβώς που σήμερα είναι κτισμένο το Ιερό του Ναού!
Τα σχέδια είναι ευγενής προσφορά του ναοδόμου αρχιτέκτονα κ. Άλκη Ράπτη, που βασίστηκε σε αρχικές προτάσεις του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Δημητρίου. Η αρχιτεκτονική γραμμή του Ναού επιθυμούσαμε να περιέχει στοιχεία από την Κωνσταντινουπολίτικη αρχιτεκτονική των Ναών, αφού το ορθόδοξο Γένος μας έχει την αναφορά του στη μαρτυρική Εκκλησία της Πόλης. Επιπλέον, μας υπενθυμίζει το πέρασμα του αγίου Ραφαήλ από την Πρωτεύουσα του Βυζαντίου.
Η εκσκαφή των θεμελίων έγινε πάλι με την πολύτιμη βοήθεια της 33ης Ταξιαρχίας Μηχανικού και ολοκληρώθηκε από μηχάνημα της Νομαρχίας Κιλκίς, με χειριστή τον κ. Χρήστο Σανίδα. Αξιομνημόνευτο γεγονός είναι ότι, καθώς οι στρατιώτες άρχισαν την εργασία, ομολογούσαν ότι αισθάνονταν μια ευωδία σαν θυμίαμα στον χώρο εκείνο. Η εκσκαφή και ισοπέδωση ήταν δύσκολη. Πολλές φορές έπρεπε να εκριζωθούν πολύ μεγάλοι βράχοι, ενώ το μηχάνημα του στρατού ήταν σχετικά μικρό. Η επιμονή, η υπομονή και η πίστη των στρατιωτών στο έργο που επιτελούσαν, ότι δηλ. επρόκειτο να ενεργηθεί ο Ναός των Αγίων, έφερε το αναμενόμενο αποτέλεσμα. Η θεμελίωση του Καθολικού (κεντρικού ναού) έγινε στις 14.8.1994 από το Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας κ. Δημήτριο.
Ως κατασκευαστής του έργου, κατόπιν προσεκτικής επιλογής, προκρίθηκε ο κ. Διαμαντής Αλεξιάδης, πολιτικός μηχανικός από τη Θεσσαλονίκη. Το συνεργείο του αποτελούνταν από τους κ.κ. Κωνσταντίνο και Χαράλαμπο Λάζο, Μιχάλη Δαφνοπατίδη, Ευθύμιο Στούπα, Σπύρο Αντίνου και Ιωάννη Μάντσο. Ήταν έμπειροι, εξειδικευμένοι στην κατασκευή Ναών και, όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια, ήταν η καλύτερη επιλογή. Σίγουρα οι Άγιοι μας έστειλαν σωστούς και πιστούς τεχνίτες. Ήταν αφοσιωμένοι στην εργασία τους, δεν υπήρξε ποτέ οποιοσδήποτε παροξυσμός και διαπληκτισμός, ούτε καλά- καλά φωνασκούσαν. Χωρίς γογγυσμούς έφεραν εις πέρας το πολύπλοκο σχέδιο του δικού μας Ναού, αποτελούμενο στην πλειονότητά του από καμπύλες γραμμές και επιφάνειες, παρόλο που δεν είχαν αντιμετωπίσει στο παρελθόν έργο παρόμοιας δυσκολίας όπως οι ίδιοι ομολογούσαν. Το κτίσιμο των 9 τρούλων του ναού απαιτούσε επηυξημένη εγρήγορση και δεξιοτεχνία. Μας παρακαλούσαν μάλιστα την ώρα των ακολουθιών να ανοίγουμε τα μεγάφωνα από το Παρεκκλήσι των Μυροφόρων, για να ακούν καθημερινά τη Θεία Λειτουργία μέχρι το Ναό.
Όταν τελείωσαν τη σκυροδέτηση του Ναού, ευχαριστούσαν τους Αγίους, που τους αξίωσαν να ολοκληρώσουν το έργο με τον καλύτερο τρόπο και μάλιστα χωρίς να έχουν το παραμικρό ατύχημα, παρ' όλη την επικινδυνότητα της εργασίας στα υψηλά σημεία.
Αναφέρουμε επιπλέον ένα γεγονός που αφορά δύο τεχνίτες, τους αδελφούς Λάζου, που τον ζήλο τους επιβράβευσε ο άγιος Ραφαήλ με τον εξής τρόπο: ο αδελφός τους νοσηλευόταν το 1996 στο Θεαγένειο, ετοιμοθάνατος, με προχωρημένο στάδιο καρκίνου. Τον επισκέφτηκε ο π. Νικόδημος που διάβασε την Ακολουθία εις ψυχορραγούντα. Το ίδιο βράδυ, ο ασθενής (που δεν είχε και ιδιαίτερη σχέση με την Εκκλησία) δήλωσε στα αδέλφια του ότι είχε έρθει ένας παπάς και του διάβαζε κάτι από ένα βιβλίο. Στην απάντηση των αδελφών του πως ήταν ο π. Νικόδημος από τη Μονή, εκείνος τους είπε. "Όχι εκείνος ο κοντός, εκείνον τον θυμάμαι. Ήταν ένας ψηλός παπάς αυτός που με διάβασε, κι έπειτα χάθηκε". Όπως φαίνεται λοιπόν, την ίδια στιγμή που ο π. Νικόδημος διάβαζε την Ευχή, τον είχε επισκεφτεί ο άγιος Ραφαήλ (ο ψηλός στο ανάστημα Ιερωμένος) και του διάβαζε κάποια Ευχή. Ο ασθενής μετά από 2-3 μέρες έφυγε απ' αυτήν τη ζωή, έχοντας ως εφόδιο την ευχή του αγίου Ραφαήλ, το καλύτερο κατευόδιο για την αληθινή και αιώνια ζωή. Στα αδέλφια του έμεινε ως βάλσαμο το θαυμαστό γεγονός της αισθητής παρουσίας του Αγίου στο προσκέφαλο του ετοιμοθάνατου αδελφού τους.
Το 1996 τελείωσε η φάση της σκυρόδεσης του Ναού με την κατασκευή του περίτεχνου κεντρικού πτυχωτού τρούλου. Το 1997 ολοκληρώθηκε η κατασκευή του εξωτερικού αιθρίου (αυλής). Το 1998 άρχισε η επένδυση με λαξευμένη πέτρα και χειροποίητο τούβλο. Έργο περίτεχνο και χρονοβόρο, διήρκεσε έως το 2003 και έδωσε την τελική μορφή και το ύφος του Ναού. Στη φάση αυτή, η μυστική φροντίδα του Αγίου για την επιλογή των τεχνιτών ήταν εμφανής. Η ικανότητά τους και το δόσιμο της καρδιάς τους έφεραν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Μας ομολόγησαν και εκείνοι ανάλογη εμπειρία με τους στρατιώτες στην αρχή· ενώ εργάζονταν στην επένδυση με πέτρα του Ιερού, αισθάνθηκαν μια μέρα ευωδία θυμιάματος να βγαίνει από τα θεμέλια, χωρίς να υπάρχει κάποιος να θυμιάζει.
Η θαυμαστή πρόνοια του Αγίου
Ταυτόχρονα με την επένδυση της πέτρας, άρχισε και η κάλυψη της στέγασης του Ναού με μολυβδόφυλλα. Θα αναφέρουμε και εδώ τρία χαρακτηριστικά γεγονότα που αποδεικνύουν τη μέριμνα του αγίου Ραφαήλ για το κτίσιμο του Ναού του και αφορούν στην προστατευτική επιστασία του κατά τη διάρκεια των εργασιών και στην εξεύρεση πόρων.
Το 1999, την εβδομάδα πριν τη Μ. Εβδομάδα, προσπαθούσαμε να ανεβάσουμε στον κεντρικό τρούλο τα μεγάλα μαρμάρινα παράθυρα, ύψους 2,70 μ.. Μας βοηθούσαν σ' αυτήν την προσπάθεια φιλομόναχοι άνθρωποι, που επανειλημμένα είχαν προσφέρει αφιλοκερδώς βοήθεια σε διάφορες φάσεις του έργου. Το εγχείρημα ήταν δύσκολο και επικίνδυνο λόγω του μεγέθους των παραθύρων και του ύψους που θα έπρεπε ν' ανεβούν. Χρειάζονταν συντονισμένες κινήσεις, με τη βοήθεια και ενός ηλεκτροκίνητου βαρούλκου στον τρούλο και σχοινιών που θα τραβούσαν από κάτω.
Ο π. Νικόδημος ήταν ανεβασμένος σε μαδέρια στο τύμπανο του τρούλου και χειριζόταν το βαρούλκο. Κάποια στιγμή αισθάνθηκε ότι κρύωσε λόγω των ρευμάτων από τα ανοίγματα του τρούλου στα οποία ήταν εκτεθειμένος. Σκέφτηκε να κατέβει, από φόβο μήπως αρρωστήσει και δεν μπορέσει να εξυπηρετήσει κάποιο χωριό της Μητρόπολης τη Μ. Εβδομάδα και το Πάσχα που έρχονταν. Είπε όμως στους υπόλοιπους ότι θα ανέβαζε πρώτα τα παράθυρα που είχαν ήδη δέσει, και έπειτα θα κατέβαινε. Οι λαϊκοί διακονητές επέμεναν να κατέβει αμέσως, για να μην αρρωστήσει· αλλιώς θα έφευγαν οι ίδιοι. Τους άκουσε, και όταν έφθασε στο δάπεδο του Ναού, εκείνη τη στιγμή έσπασε η σιδερένια αντιρρίδα που κρατούσε οριζόντιο το βαρούλκο και κρεμάστηκε προς τα κάτω. Το παράθυρο κρατήθηκε κρεμασμένο από τα σχοινιά. Αν δεν είχε κατέβει και βρισκόταν κάτω από το βαρούλκο που χειριζόταν, ασφαλώς θα είχε χτυπηθεί στο κεφάλι και θα έπεφτε στο κενό με αναπόφευκτη κατάληξη πολύ σοβαρό τραυματισμό, ίσως και θανατηφόρο.
Το προηγούμενο βράδυ η κ. Μαρία Τσολάκη είδε στον ύπνο της τον άγιο Ραφαήλ και της είπε: «Εγώ επιστατώ κάθε μέρα τις εργασίες που γίνονται στο Ναό μου». Επιβεβαίωσε τη σωτήρια επέμβασή του εκείνο το απόγευμα για τον π. Νικόδημο. Ο ίδιος αδελφός διασώθηκε άλλη μία φορά, από πτώση μεγάλου κομματιού μολύβδου που ξέφυγε από τα χέρια του τεχνίτη, Συμεών Δαμπρατζίδη από τα Νέα Ρόδα Χαλκιδικής, από μεγάλο ύψος. Το μολύβι έπεσε ακριβώς πίσω από τον Ιερέα, μόλις είχε κάνει ένα βήμα πιο πέρα, χωρίς να έχει αντιληφθεί το κομμάτι που έπεφτε. Όλα έγιναν μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου. Τα πόδια του τεχνίτη είχαν λυγίσει από τον τρόμο, όπως ομολογούσε ο ίδιος.
Άλλη θαυμαστή και σωτήρια επέμβαση έγινε στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας κ. Δημήτριο, από τον Μέγα Αντώνιο. Την αναφέρουμε, γιατί σχετίζεται με το κτίσιμο του Ναού, είναι μέρος της ιστορίας του. Όταν έριξαν τα μπετά των τρούλων, ανέβηκε ο Σεβασμιώτατος στη σκαλωσιά για να τα καταβρέξει. Πατώντας σε ένα καδρόνι που δεν ήταν καρφωμένο, εκείνο σηκώθηκε και τον χτύπησε στο κεφάλι και έχασε τις αισθήσεις του πέφτοντας στο κενό. Τον συγκράτησε ένα σίδερο που είχε σκαλώσει στη ζώνη του παντελονιού του. Οι πατέρες της Μονής έτρεξαν, τον ανασήκωσαν και τον συνέφεραν. Με έκπληξη αλλά και τρόμο, διαπίστωσαν ότι ακριβώς κάτω, στο σημείο που θα έπεφτε, υπήρχαν σιδερένιες αναμονές (κομμένα σίδερα με τα οποία θα συνδέονταν το υπόλοιπο κτίσμα).
Έξι μήνες πριν το συμβάν στη μνήμη του αγίου Αντωνίου (17.1.1997), είχε πέσει πάρα πολύ χιόνι και φυσούσε χιονοθύελλα. Ήταν τόσο άσχημος ο καιρός που ακόμη και ο Ιερέας του χωριού δεν αποτόλμησε να ανέβει στο εξωκλήσι. Ο Γέροντάς μας, επειδή ήταν η πρώτη χρονιά που είχε κατασκευαστεί η εκκλησία, αψήφησε την κακοκαιρία και με μία ομάδα από την Αδελφότητα ανέβηκε μέσα στο κρύο και λειτούργησε χωρίς να υπάρχει θέρμανση. Επιστρέφοντας πληροφορήθηκε από τη Μαρία Τσολάκη ότι ο Μέγας Αντώνιος, που τον είχε δει στον ύπνο της, της είπε: "Τον Γέροντά σου, επειδή ήρθε παρ' όλο το κρύο και την κακοκαιρία και με τίμησε με τη Λειτουργία που έκανε, θα τον σώσω κάποια στιγμή από βέβαιο θάνατο".
Ποιά ήταν η έκπληξη όλων μας, όταν δεχθήκαμε επίσκεψη στη Μονή από τήν κ. Μαρία, που μας ρώτησε τι συνέβη σχετικά με τον Γέροντα και μας απεκάλυψε ότι ο Μέγας Αντώνιος της ανέφερε στον ύπνο της ότι διέσωσε τον Γέροντα, όπως είχε υποσχεθεί, από βέβαιο θάνατο.
Το 2001, τέλη Ιουλίου, χρειαζόμασταν να βρούμε άμεσα 1.000.000 δρχ., για να αγοράσουμε μια ποσότητα μολύβδου για τη στέγαση. Αλλιώς, θα μας έφευγε ο τεχνίτης κ. Συμεών, για δουλειά στο Άγιον Όρος. Το αναφέραμε στον Σεβασμιώτατο, και μας είπε ότι δεν έχει παρά μόνον ελάχιστα χρήματα για τη διατροφή δύο ημερών. Τη στιγμή εκείνη άνοιγε την αλληλογραφία και συνέπεσε να ανοίξει ένα γράμμα που ερχόταν από την Ελβετία. Έμεινε έκπληκτος διότι μέσα στο γράμμα υπήρχε μία επιταγή 1.000.000 δρχ. (!) στο λογαριασμό Τραπέζης της Μονής από το Δημήτρη Χ., Έλληνα που ζει στην Ελβετία.
Στη συνοδευτική επιστολή έγραφε ότι από καιρό επιθυμούσε να κάνει κάτι για τον άγιο Ραφαήλ, γιατί τον ευλαβείται ιδιαίτερα, ιδίως έπειτα από την ανάγνωση του ιστορικού του στο βιβλίο «Η ζωή εκ τάφων». Μάλιστα, την περίοδο των διακοπών του στην Ελλάδα τον Αύγουστο του 2000, ένα βράδυ είχε δει στον ύπνο του τον Άγιο με λευκά ιερατικά άμφια, να κρατάει στα δυο του δάκτυλα ένα χρυσό δακτυλίδι και να του το προσφέρει λέγοντας: «Παρ' το, είναι δικό σου και αξίζει 1.000.000 δρχ.». Την ίδια μέρα πηγαίνοντας με κάποιους συγγενείς του για τη θάλασσα, ενώ έπρεπε να σταματήσει σ' ένα σταυροδρόμι, αφαιρέθηκε και δεν έκοψε ταχύτητα. Λίγο πριν βγει στον μεγάλο δρόμο, σαν κάποιος να του φώτισε το μυαλό και του οδήγησε το πόδι στο φρένο· ασυναίσθητα σταμάτησε απότομα. Έντρομος βλέπει να περνά από μπροστά, σχεδόν ξυστά, ένα μεγάλο φορτηγό με μεγάλη ταχύτητα. Αν δε σταματούσε, θα σκοτώνονταν όλοι. Αμέσως συνέδεσε τη σωτηρία του με το ενύπνιο που είχε δει. Το δαχτυλίδι συμβόλιζε για εκείνον, όπως μας ανέφερε, την πνευματική προστασία του και τη ζωή που του χάριζε ο Άγιος.
Επιστρέφοντας στην Ελβετία αναζητούσε κάποια εργασία, προκειμένου να έχει τη δυνατότητα να εκπληρώσει από ευγνωμοσύνη την οφειλή του προς τον Άγιο. Τότε συνέβη άλλο ένα θαυμαστό γεγονός· παρ' ότι ζει σε πυκνοκατοικημένη περιοχή με προβλήματα ανεργίας, τελικά τον κάλεσαν σε μία εταιρεία και επέλεξε μία από τις δύο προσφερόμενες θέσεις της αρεσκείας του. Στις 27.7.01 έστειλε στο Μοναστήρι μας το ποσό που είχε δει στον ύπνο του, περίπου πριν ένα χρόνο. Όταν ήλθε την άλλη χρονιά στην Ελλάδα, τότε έμαθε ότι το ποσόν εκείνο ήταν ο,τι ακριβώς χρειαζόμασταν άμεσα τη συγκεκριμένη μέρα, και δοξολογούσε για δεύτερη φορά τον Άγιο Ραφαήλ.
Πέρα από το μέγιστο και κυρίως θαύμα της διασώσεως του Δημήτρη και των άλλων επιβατών, κατά δεύτερο λόγο ο θαυματουργός Άγιος ενεργώντας κάτω από την ανεξιχνίαστη Πρόνοια του Θεού μας, είχε μεριμνήσει πριν από ένα χρόνο για τη συνέχεια των εργασιών στο Ναό του!
Την ίδια χρονιά, κάποια στιγμή έπρεπε να εξασφαλίσουμε 1.300.000 δρχ. για τις εισφορές στο Ι.Κ.Α.. Λίγες μέρες πριν λήξει η προθεσμία, τηλεφωνεί η ευλαβής κ. Μαργαρίτα Μ., γνωστή μας από χρόνια, και μας λέει: «Έχω τάξει στον Άγιο 1.000.000 δρχ. από καιρό. Ελάτε και σήμερα μάλιστα, στη Θεσσαλονίκη να τα πάρετε, γιατί θα φύγουμε στην Πελοπόννησο». Θαυμάσαμε την Πρόνοια του Αγίου άλλη μια φορά. Ποια όμως ήταν η έκπληξή μας όταν την επισκεφθήκαμε; Στη συζήτηση μας είπε: «Έχω στην άκρη άλλες 300.000 δρχ. Σκέφτηκα να σας τις δώσω κι αυτές για το Ναό». Έτσι βρέθηκε ακριβώς το ποσόν που είχαμε ανάγκη.
Η συνέχιση των εργασιών
Τέλη του 2005, και ήδη από διετίας ο Ναός λειτουργείται ανελλιπώς κάθε Κυριακή, κάθε Δεσποτική και Θεομητορική εορτή, τη Μ. Εβδομάδα και τη Διακαινήσιμη Εβδομάδα. Και αυτό, γιατί είναι τοποθετημένα όλα τα καλλιτεχνικά μαρμάρινα παράθυρα, είναι ολοκληρωμένα το εσωτερικό σοβάτισμα, η επένδυση της εξωτερικής τοιχοποιίας με πέτρα και της στέγασης με μολύβι και η τοποθέτηση και λειτουργία της ενδοδαπέδιας θέρμανσης (οπότε έχει μιαν αρτιότητα).
Οι εργασίες συνεχίζονται σταθερά με τη βοήθεια του Θεού, μολονότι όχι χωρίς προβλήματα, κυρίως οικονομικά. Όσο κι αν με το φτωχό μας μυαλό αδυνατούμε να προβλέψουμε χρηματοδοτικούς πόρους για τα απαιτούμενα στη συνέχεια μεγάλα έργα, πιστεύουμε πως δε θα αφήσει ο Άγιος αυτόν τον ευλογημένο τόπο της δικής του επιλογής, της πονεμένης ή δοξολογικής καταφυγής τόσων ανθρώπων, και των δικών μας φτωχών μοναχικών κόπων. Βάζουμε μπροστά την ελπίδα και ύστερα «προγραμματίζουμε», δηλαδή αφηνόμαστε στο «πρόγραμμα» του Θεού.
Ανέλπιστα για μας βρέθηκε τρόπος και άρχισε η επίστρωση του δαπέδου με καλλιτεχνικά σχέδια μαρμάρων ξεκινώντας από το Άγιο Βήμα. Εκπονήθηκε ειδικό σχεδιαστικό πρόγραμμα για όλο το δάπεδο του Ναού.
Ακολούθησε κατά προτεραιότητα η κατασκευή του ξυλόγλυπτου τέμπλου με παραστάσεις κυρίως από τη ζωή και τα μαρτύρια των Αγίων μας, που κι αυτό είναι ένα πολυδάπανο έργο. Με την υλική συμπαράσταση πολλών από τους ιαθέντες, με τις πρεσβείες των Αγίων προς τον Κύριο, συγκεντρώνεται ολίγον κατ' ολίγον το ποσό που χρειάζεται για την αποπληρωμή του εκπληκτικής ξυλογλυπτικής τέχνης τέμπλου.
Ακόμη εντυπωσιάζει η ψηφιδωτή παράσταση της Παναγίας της Πλατυτέρας στην κόγχη του ιερού Βήματος. Στην εξωτερική όψη του Ναού ένθεν κακείθεν της εισόδου: ο Κύριος ευλογών τους εισερχομένους προσκυνητές και η Θεοτόκος δεομένη υπέρ των πιστών. Κορυφαία ανιστόρηση της ψηφιδωτής εικόνας του Κυρίου ως «Η χώρα των αεί ζώντων», με τους τρεις νεοφανείς Μάρτυρες απονέμοντες τη λατρευτική προσκύνησή τους. Προσφορά του Επανωμίτη Στέλιου Νάκου, που σώθηκε κυριολεκτικά πολλές φορές από το θάνατο με την επέμβαση του αγίου Ραφαήλ.
Ευελπιστούμε, με την βοήθεια του Κυρίου Ιησού Χριστού και την συναντίληψη και αρωγή των προσκυνητών, να προχωρήσουμε στην προμήθεια της επιπλώσεως (στασίδια), στην ορθομαρμάρωση των κολονών και περιμετρικά της εσωτερικής κάτω τοιχοποιίας και στην εκτέλεση του υπόλοιπου αγιογραφικού προγράμματος του Ναού.
Οι ξενώνες
Πιστεύουμε πως άλλη μια εύνοια της Πρόνοιας του Θεού δια μεσιτείας των Αγίων μας αποτελούν και οι δύο ξενώνες της Μονής. Με τις περιορισμένες οικονομικές μας δυνατότητες και ανοικτά τόσα έργα, ήταν αδύνατο να δώσουμε προτεραιότητα στην ανέγερση των ξενώνων, οι οποίοι όμως αποδείχτηκαν εξαιρετικά χρήσιμοι και απαραίτητοι, όχι μόνο για εμάς, αλλά και για τους προσκυνητές που μας επισκέπτονται από όλη την Ελλάδα.
Είναι δύο κτίσματα με παραδοσιακή αρχιτεκτονική. Έχουν επένδυση πέτρας και δενδροφυτευμένους χώρους. Αποτελούν άλλο ένα στολίδι του Μοναστηριού. Τα αρχιτεκτονικά σχέδια είναι της κ. Άννας Παπαδάμου. Η κατασκευή τους κατέστη δυνατή χάρη στην επιχορήγηση του Υπουργείου Οικονομικών με την συμπαράσταση του Κιλκισιώτη τότε Υφυπουργού κ. Γεωργίου Φλωρίδη. Έδειξε μεγάλη κατανόηση στις τεκμηριωμένες παρακλήσεις μας, αντιλήφθηκε την αξία μιας τέτοιας επένδυσης για την στήριξη του Παΐκου μέσω της παρουσίας της Μονής και χρηματοδότησε το έργο.
Στη φροντίδα των προαναφερομένων πρέπει να προσθέσουμε και τη μεγάλη αγάπη προς τους Αγίους και τη θυσιαστική φιλαδελφία πολλών προσώπων. Διακόνησαν κατά καιρούς και διακονούν σε κάθε ανάγκη της Μονής, σε έργα συντήρησης και εξοπλισμού, στη διακονία των πανηγύρεων και των προσκυνημάτων. Θα διακινδυνεύαμε είτε να λησμονήσουμε μερικούς από αυτούς είτε να προσκρούσουμε στη σεμνή απαίτησή τους να δρουν και να προσφέρουν αφανώς και ανώνυμα, παραμένοντας γνωστοί μόνο στο Θεό. Διότι ο Κύριος γνωρίζει να μας αμείβει εκατονταπλάσια και αιώνια, ώστε ένα δικό μας φτωχό «ευχαριστώ» να αδικεί τους ευεργέτες. Τους ευχόμαστε αυτό ακριβώς να κερδίσουν στη γη και στον ουρανό: «πάσαν δόσιν αγαθήν και παν δώρημα τέλειον» από τον Κύριό μας Ιησού Χριστό με τις πρεσβείες των Αγίων Του.
Το κτιριολογικό πρόγραμμα της Μονής
Στις προοπτικές μας είναι και η επέκταση της κτιριακής υποδομής, όπως και η διαμόρφωση του εσωτερικού χώρου του Μοναστηριού μας με δενδροφυτεύσεις, διαδρομές κλπ.. Πρόκειται για μακρόπνοο και πολυδάπανο έργο, που δεν ξεκίνησε ακόμη (αν και είναι καταστρωμένο σε σχέδια). Διότι μέχρι σήμερα είμαστε οικονομικά προσηλωμένοι στη σταδιακή αποπεράτωση του Καθολικού.
Εκτός από τη μεγάλη πτέρυγα των κελιών, που θα αγκαλιάζει τον κυρίως ναό, θα ανεγερθούν και στις πτέρυγες του μοναστηριού τα Παρεκκλήσια της Αγίας Σκέπης και του αγίου νεομάρτυρος Θεοδώρου του Βυζαντίου. Ημιτελές παρεκκλήσιο στο όνομα της Αγίας Τριάδος προς την ανατολή, ως επίσης και του αγίου Χαραλάμπους νοτιοδυτικά στο ψηλότερο μέρος του κτήματος οριοθετούν τον χώρο της Μονής. Ο ναός της Αγίας Τριάδος, όπως και της Παναγίας της Οδηγήτριας, αποτελούν εγκάρδια προσφορά πιστού της επαρχίας μας. Ο ναός του Παντοκράτορος Χριστού είναι προσφορά ζεύγους ευλαβών φίλων της Μονής μας από την Αθήνα.
Πριν από 4 χρόνια περίπου ολοκληρώσαμε και την αγιογράφηση του Παρεκκλησίου του Μεγάλου Βασιλείου, από συγκινητικές συνδρομές, κυρίως ανθρώπων που φέρουν το όνομα «Βασίλειος».
Στο σχεδιασμό μας προβλέπεται μεγάλο Αρχονταρίκι, ώστε να επαρκεί για τους πολυπληθείς προσκυνητές, και μεγάλη τραπεζαρία. Μέχρι τότε, εξυπηρετούμεθα στους ήδη υπάρχοντες χώρους, κατάλληλα διαμορφωμένους.
Πιστεύουμε ότι η παραμικρή συνεισφορά στο ιερό αυτό έργο ολοκληρώσεως της Μονής των Αγίων μας θεμελιώνεται σε μια μυστική ιερή και πνευματική λειτουργική σχέση ανάμεσα στη Μονή και στους προσφέροντες. Αφού σε κάθε Θεία Λειτουργία (στην προσκομιδή, στην Εκτενή της Θείας Λειτουργίας), αλλά και στην Εκτενή Δέηση του Εσπερινού και στις καθημερινές Παρακλήσεις ταπεινά, μα και ολόψυχα προσευχόμαστε στον Κύριό μας: «Υπέρ των ευλαβών προσκυνητών, δωρητών, συνδρομητών, αφιερωτών και διακονητών της Ιεράς Μονής» και «υπέρ πάντων εντειλαμένων ημίν τοις αναξίοις εύχεσθαι υπέρ αυτών».
Η Χάρη του παντογνώστη Θεού μας και η ευλογία των χαριτωθέντων νεομαρτύρων Του Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης να φθάνουν σε κάθε ψυχή που σκέφτεται και αναλογίζεται τις δικές μας προσπάθειες σ᾽ αυτό το Μοναστήρι.
